Pamiętaj, że miłość nie wystarczy. Oboje musicie mieć wizje życiowe, które są wyrównane, wspólne wartości i wspólne zainteresowania. Jeśli ona bierze 10-letni kontrakt pracując dla rządu Singapuru, a on jeździ na psich zaprzęgach wokół polarnych czap lodowych, to cóż, nie ma zbyt wiele nadziei dla tego związku, bez względu na to, jak bardzo te dwie osoby mogą się kochać.
Nie tylko musi istnieć jakaś wspólna wizja możliwej przyszłości dla was razem, ale oboje musicie czuć, że pracujecie w kierunku tej wizji. Jeśli on jest w Los Angeles, a ona w Nowym Jorku, nic nie zabije związku szybciej niż jedna osoba ubiegająca się o pracę w Londynie, a druga w Hong Kongu.
W moim drugim związku moja dziewczyna podjęła pracę w Afryce. W tym czasie ja harowałem w USA, próbując rozkręcić swój pierwszy biznes internetowy. Wszelkie nadzieje na to, że się uda, zostały zabite przez okoliczności i wkrótce się rozstaliśmy.
Kobieta, z którą jestem teraz żonaty, jest Brazylijką. Zaczęliśmy się spotykać, gdy mieszkałem w Brazylii w 2012 roku. Wyjechałem po kilku miesiącach i utrzymywaliśmy kontakt. Oboje byliśmy zaprawionymi w bojach weteranami nieudanych związków na odległość i jedną z naszych pierwszych rozmów było to, że jeśli nie czujemy, że istnieje możliwość, że w ciągu roku znów będziemy mieszkać w tym samym mieście, to nie ma sensu utrzymywać kontaktu.
Nie była to łatwa rozmowa, ale przeprowadziliśmy ją, ponieważ oboje wiedzieliśmy, że jest to konieczne, jeśli chcemy kontynuować naszą znajomość. Sześć miesięcy później zobowiązałem się, że przeniosę się z powrotem do Brazylii i zostanę tam z nią, dopóki nie wymyślimy długoterminowego planu.
Długie relacje na odległość mogą działać tylko wtedy, gdy obaj partnerzy umieszczają swoje pieniądze tam, gdzie są ich genitalia. OK, to zabrzmiało dziwnie … ale chodzi mi o to, że musisz podjąć logistyczne, życiowe zobowiązanie do siebie nawzajem, aby mieć jakąkolwiek szansę na pracę. Paradoksalnie, kończysz z tą dziwną dynamiką, w której związek na odległość zmusza cię do podjęcia znacznie bardziej znaczących zobowiązań wobec osoby, z którą masz o wiele mniej kontaktu niż w zwykłym związku. To jak kupowanie samochodu, gdy widziałeś tylko jego zdjęcie.
Czy to się opłaca? To jest pytanie, które najczęściej dostaję od czytelników. Na jednym poziomie – tak, zawsze warto. Ponieważ nawet jeśli związek spłonie, nauczysz się wiele o sobie, o intymności i o zaangażowaniu.
Na innym poziomie, trudno powiedzieć. Ponieważ kiedy tkwisz w związku na odległość, nie wiesz, jak to jest umawiać się z drugą osobą – zamiast tego masz tylko to połowiczne, niejasne pojęcie. Jasne, wiesz coś o ich osobowości i ich atrakcyjnych cechach, ale nie znasz pełnej rzeczywistości. Nie znasz tików drugiej osoby, jak ona unika kontaktu wzrokowego, kiedy jest smutna, jak on zostawia bałagan w łazience, a potem zaprzecza, że go zrobił, jak ona zawsze spóźnia się na ważne wydarzenia, jak on usprawiedliwia nieakceptowalne zachowanie swojej matki, jej skłonność do mówienia przez filmy, jego skłonność do łatwego obrażania się na komentarze dotyczące jego wyglądu.
Nie masz poczucia prawdziwego związku, dopóki nie jesteś w nim, osobiście, i nie jesteś na twarzach drugiej osoby non-stop, czy chcesz czy nie.9 To tam istnieje prawdziwa intymność – właśnie tam, w ograniczonej przestrzeni osobistej między dwojgiem ludzi, którzy spędzili o wiele, wiele, wiele za dużo czasu wokół siebie. Ta intymność czasami nie jest namiętna, czasami jest obrzydliwa, czasami jest nieprzyjemna. Ale jest prawdziwa. I to właśnie ta prawdziwa intymność zadecyduje o tym, czy związek będzie trwały.
Odległość zapobiega tej ograniczonej intymności od kiedykolwiek formowania w znaczący sposób. Kiedy dwoje ludzi jest osobno, zbyt łatwo jest idealizować i romantyzować siebie nawzajem. Zbyt łatwo jest przeoczyć prozaiczne, ale ważne różnice. Zbyt łatwo jest dać się wciągnąć w dramat naszych umysłów, zamiast spokojnych i nudnych prawd naszych serc.
